viernes, 26 de junio de 2009

Adios Michael Jackson

Mi especialidad por la que he sido admitido en este blog está lejos del pop, me dedicaré al hip-hop,trip-hop y a la música contemporánea para percusión; pero hoy es un día triste para mi y creo que para cualquier amante de la música, ha muerto Michael Jackson. Con 50 años nos ha dejado una huella imborrable en la música de finales del S.XX, un lugar que se ganó a base de esfuerzo perseverancia y sobre todo talento. En estos momentos no me gustaría entrar en detalles sobre su muerte o su vida, siempre he creido que la muerte es un paso más hacia algún lugar... en vez de llorar su muerte y regocijarnos en las causas, celebremos que M.J nos dió un trozo de su talento, celebremos que pudimos escuchar su música y que pudimos verle bailar.
Hasta siempre Michael Jackson.

jueves, 25 de junio de 2009

Hedningarna

De Galicia marchamos agora ata as frías terras do norte, concretamente a Suecia, onde se funda, en 1987, a banda folk Hedningarna (os pagáns, en finlandés). En orixe, este grupo era completamente sueco, pois os seus tres fundadores (dos que non poño o nome por non poder usar aquí certos signos desta lingua) son deste país, pero posteriormente incorporaron dúas cantantes finesas, Sanna Kurki-Suonio e Tellu Paulasto, coas que Hedningarna alcanzou, na miña opinión, o seu mellor son, tanto en calidade como en potencia. Aínda que antes dixen que son unha banda folk, isto é unha verdade a medias, pois unha das súas características máis atractivas é a busca constante de innovacións en varios aspectos do seu traballo, pero sen deixar de lado a tradición: dando unha visión xeral, recollen desde a música tradicional de Finlandia, como os cantos de Karelia, que hoxe forma parte de Rusia, e de Laponia, ata algunhas concesións á música electrónica, como se pode escoitar no seu traballo Hippjokk. Pero o seu mellor traballo, que é un dos discos de maior calidade da música folk cando menos europea, é o disco Trä (madeira, en sueco), no que acadan un son, tanto instrumental como vocal, que non deixa indiferente a ninguén pola súa potencia e variedade sonoras, pois, ademais da cantidade de instrumentos que usan, está cantado en dous idiomas: sueco e finés, ademais dun tema instrumental. Unha das partes da súa formación que explotou neste disco o violinista (como el prefire considerarse, pois en realidade é multiinstrumentista) Anders Stake, foi a súa faceta de luthier, construíndo instrumentos ata con cornos de animais. En fin, desde aquí vai a miña persoal recomendación dun dos moitos grupos que fan que o grande universo de posibilidades que é a música folk sexa máis grande. Ser

domingo, 21 de junio de 2009

¿Quién sobrevive a los Zombies?

Ante todo, gracias a la fundadora y al cofundador del blog por permitirme participar en este estupendo proyecto musical. Sin más preámbulos, comienzo mi artículo. Música de los 60. Hay quien habla de los Beatles, hay quien habla de los Beach Boys... Pero, ¿quién habla de los Zombies? Creo adivinar la cara de póquer en muchos de los lectores, que tan sólo habrán oído hablar de zombies en películas cutres de terror americano (o italiano, quién sabe). Es una auténtica lástima, porque aquí en España prácticamente nadie conoce a este sensacional grupo inglés, que podríamos enmarcar en el fenómeno conocido como "British Invasion" (mods, rockers, ya sabéis...). Las características principales del sonido de este grupo son la omnipresencia del órgano Hammond (Rod Argent) y de la inconfundible voz de Colin Blunstone. Hay quien los define como pop-rock inglés, pero tienen un toque jazz y oscuro que los aparta del pop británico convencional de la década de los 60. Sus éxitos más conocidos son " Time of the Season", "She's not there" o "Whenever you're ready", con letras sencillas y un aire melancólico. Os los recomiendo encarecidamente. Eirene