miércoles, 21 de octubre de 2009

La escuela de Atenas

Unha das obras importantes do Renacemento italiano, levada a cabo por Rafael. Nel represéntanse moitas das áreas importantes do saber na antigüidade por medio dos seus cultivadores máis destacados, que, na súa maioría, son gregos: os presocráticos no caso de disciplinas como astronomía ou matemáticas; Platón e Aristóteles como os máis grandes filósofos de época antiga; Hipatia de Alexandría, unha muller cun protagonismo desacostumbrado para o que tiñan as mulleres nesa época, e sobre a que fixo Marta un interesante artigo sobre a súa vida, que deixo aquí para quen teña interese pola vida desta erudita: http://martayefra.blogspot.com/2009/10/hypatia.html Por último, para non alongar demasiado o que pretende ser unha breve explicación, tamén está presente o elemento mitolóxico, mediante as estatuas de Atenea, deusa da sabedoría, e Apolo, deus da música e da poesía. E por último, pero non menos importante, quérolle da-la benvida á nosa nova seguidora e espero que te sintas a gusto neste pequeno recuncho. Espero que vos guste. Saúdos. Ser.

3 comentarios:

Gela dijo...

Precioso cuadro que enmarcado en una arquitectura de la antigúedad ,nos evoca el amor de los renacentistas por su pasado ;ya conseguidos los avances en la prespectiva y su profundidad, vemos en el centro y a lo lejos, a los dos grandes filósofos de la antigúedad ; Rafael consigue darle una sensación de movimiento a los sabios reunidos dejandro atrás el medievo y sus convencionalismos ; representa para mi un avance en la pintura para representar el pasado con admiración ; sobra decir que me encanta este cuadro, me alegro que lo subieras ser, gracias

Sergio dijo...

Non hai de que, gracias a ti por dar un mellor contexto histórico e técnico desta gran obra, que un chega ata onde chega. Alégrome de que che guste, igual que espero que vos guste a tod@s.

Efraím Díaz dijo...

Se me viene a la cabeza, una reunión con todos esos genios comentando sus teorías, refutádoselas mutuamente. Imposible, pero soñar no...

Un saludo.

Publicar un comentario